Myszy immunizowano CII w dniu 0. W dniu 15, myszy otrzymały zastrzyki podskórne (sc) (n = 8), dożylne (iv) (n = 7) lub dootrzewnowe (ip) (n = 8) 3 x 105 DC-trans transdukowany IL-4P. Wstrzyknięcie podskórne wykonano na prawym i lewym boku z 1,5 x 105 komórek w każdym boku. Kontrolnym myszom (n = 8) podano podskórnie HBSS. Zapalenie stawów było monitorowane przez ślepego obserwatora, a punktację kliniczną oceniano zgodnie z opisem w Metodach. AP <0,05 w porównaniu z kontrolą. BP <0,01 w porównaniu z kontrolą. Tabela Wpływ DC po transfekcji retrowirusowej na częstość występowania i nasilenie efektów hamujących CIA DC-transdukowanych IL-4P na CIA koreluje z migracją DC do śledziony. W celu zbadania skuteczności migracji DC do śledziony i węzłów chłonnych z różnych miejsc iniekcji, 3 x 105 transdukowanych DC IL-4P pulsowanych KLH wstrzyknięto podskórnie, dożylnie lub dootrzewnowo. Śledzionę i pachwinowe węzły chłonne zebrano 5 dni po wstrzyknięciu DC, a specyficzną dla KLH odpowiedź komórek T określono testami proliferacji (Figura 3a). W równoległych eksperymentach wychwyt [3H] tymidyny dobrze korelował z uwalnianiem IL-2 w hodowli (dane nie pokazane). Dootrzewnowe i dożylne iniekcje DC stymulowały komórki T w śledzionie skuteczniej niż wstrzyknięcie podskórne. Z drugiej strony, w węzłach chłonnych wstrzyknięcie podskórne było bardziej skuteczne niż wstrzyknięcie dootrzewnowe. Wstrzyknięcie dożylne nie doprowadziło do stałego zalania limfocytów T w węzłach chłonnych. Różnicowa skuteczność stymulacji komórek T najprawdopodobniej odzwierciedla liczbę pulsujących DC KLH migrujących do narządów limfatycznych. Jednak niektóre odpowiedzi śledziony limfocytów T mogą odzwierciedlać migrację limfocytów T do śledziony, która została zagruntowana w węzłach chłonnych. Dlatego migracja DC do śledziony była badana bezpośrednio przy użyciu DC transdukowanych EGFP. Biorąc pod uwagę, że oczekiwano stosunkowo niewielkiej liczby komórek fluorescencyjnych, wyższe liczby (3 x 106) transdukowanych komórek EGFP wstrzyknięto podskórnie, dożylnie lub dootrzewnowo myszom. Dwadzieścia cztery godziny później usunięto śledziony i analizowano zawiesiny pojedynczych komórek w celu wykrycia komórek fluorescencyjnych za pomocą cytometrii przepływowej (Figura 3, b i c). Jako kontrolę negatywną zastosowano komórki śledziony myszy bez leczenia. Znacząca liczba komórek EGFP + może być wykryta w śledzionie po podaniu DC. Zgodnie z wynikami obserwowanymi w testach funkcjonalnych, DC transdukowane EGFP migrowało do śledziony bardziej wydajnie po wstrzyknięciach dootrzewnowych i dożylnych niż po wstrzyknięciu podskórnym. Około 1% wstrzykniętych dootrzewnowo DCFD poddanych transdukcji wykryto w śledzionie. W celu potwierdzenia ilościowego oznaczenia komórek EGFP + w próbkach, komórki EGFP + również bezpośrednio zliczono za pomocą mikroskopii fluorescencyjnej. Komórki EGFP + można łatwo odróżnić od autofluorescencyjnych komórek i wykazywały charakterystyczną morfologię DC. Lepszą migrację DC po wstrzyknięciach dootrzewnowych i dożylnych w porównaniu z iniekcjami podskórnymi potwierdzono tą metodą (dane nie pokazane). Figura 3 Skuteczność migracji DC wstrzykiwanych podskórnie, dożylnie lub dootrzewnowo śledzionie i węzłom chłonnym. (a) Funkcjonalny test migracji. W sumie 3 x 105 transdukowanych IL-4P DC pulsowanych KLH wstrzyknięto podskórnie (sc), dożylnie (iv) lub dootrzewnowo (ip). Śledzionę i pachwinowe węzły chłonne zebrano 5 dni po wstrzyknięciu DC, a wyizolowane komórki hodowano z (wypełnionymi słupkami) lub bez (otwartych słupków) KLH (50 .g / ml). Komórki od myszy bez leczenia stosowano jako kontrolę. Proliferację mierzono jako włączanie [3H] tymidyny podczas ostatnich 16 godzin 72-godzinnej hodowli. Wyniki wyrażono jako średnie cpm. SEM z potrójnych hodowli. (b i c) Migracja do śledziony wstrzykniętych DC z transdukowanym EGFP. W sumie 3 x 106 transdukowanych DC EGFP wstrzyknięto podskórnie, dożylnie lub dootrzewnowo myszom. Dwadzieścia cztery godziny później usunięto śledziony, a zawiesiny pojedynczych komórek analizowano za pomocą cytometrii przepływowej. Analizowano co najmniej 2 x 106 żywych komórek. Jako kontrolę negatywną zastosowano komórki śledziony od myszy bez leczenia. Reprezentatywne dane przedstawiono w b. (c) Średni procent. SEM komórek EGFP + w śledzionie od dwóch pojedynczych myszy na grupę, z której odejmuje się tło kontrolne. Obserwowano również kinetykę pojawiania się komórek fluorescencyjnych w śledzionie w różnym czasie po wstrzyknięciach dootrzewnowych DC transdukowanych EGFP. [więcej w: balsam kapucyński ulotka, pompa insulinowa refundacja, witamina c lewoskrętna wikipedia ] [hasła pokrewne: profilaktin koncentracja, paznokcie w kształcie migdałów, ból piszczeli po bieganiu ]